Geduld is een schone deugd.....

Ik citeer nu mij moeder die mij bij herhaling herinnert aan het bovenvermelde spreekwoord.

Ik ben niet zo geduldig. Ik heb graag dat de dingen vooruitgaan en kan me geweldig druk maken als de dingen niet zo snel gaan als ik wel zou willen. Go with the flow, klinkt mooi, maar ik heb het nog niet helemaal onder de knie. Maar deze ochtend, meen ik een reden te mogen hebben om mij druk te maken. Ik leg het u even voor en u mag mij laten weten of het terecht is.

Telefoon 1 van de dag: de makelaar van de hospitalisatiepolis die ik via het werk heb. Neemt snel op, verbindt mij redelijk snel door, maar dan loopt het fout. De telefoon blijft rinkelen. Of ik eventjes kan terugbellen. Later.... Dus nog eens gebeld, het hele traject doorlopen, mevrouw aan de telefoon gekregen. Of ik misschien een mailtje kan sturen om mijn vraag formeel te maken. Zo gezegd, zo gedaan!

Telefoon 2 (en de 5 volgende): mijn groene energieleverancier: verbindt mij steeds door met een muziekje. Uiteindelijk, zo'n dikke drie kwartier later, bel ik naar de promotiedienst die mij uiteraard ook niet kunnen verder helpen en die ook niet begrijpen waarom hun klantendienst de telefoon niet opneemt. Maar zij raden mij aan om te mailen. Dat zou sneller werken. Zo gezegd, zo gedaan!

Telefoon 3: de Vlaamse Watermaatschappij. Waarbij de telefoon mij vriendelijk vertelt dat "de persoon die u wenst te bereiken, is op dit ogenblik niet bereikbaar. Wij verzoeken u op een ander tijdstip opnieuw te proberen". Het zal dus via mail gaan!

De laatste twee uren waren dus een staaltje van pure Belgische bureaucratie. En ik wil gerust heel geduldig zijn, maar op mijn vrije vrijdagmorgen, wil ik graag dat de Belgische administratie toch ook een beetje vooruit gaat!

Tussen angst en moed

Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet echt van veranderingen hou. Vooral niet als ze plotseling gebeuren, of als ze groots opgevat zijn. Kleine veranderingen en goed voorbereide situaties zijn mijn ding. Daar kan de structopaat in mij, perfect mee omgaan. Alles wat groots is (laat staan grootser en grootst), is niet aan mij besteed. Je kan je afvragen of ik een freak ben, maar om u te dienen, kan ik het al in uw plaats beamen. I'm addicted to structure!

De vergelijkende trap van moed geeft moediger en moedigst.
De vergelijkende trap van angst geeft angstiger en angstigst.

Volgens mij bestaat er een verband tussen die twee. Tussen angst en moed.

Ik heb het de afgelopen maanden ontdekt. Om kort te zijn: angst geeft moed. In het Engels zeggen ze "no pain, no gain". Angst kan verlammend werken, maar angst kan ook activerend werken. Eens je je angst onder controle hebt, geeft ze je moed om die dingen te doen die je voordien voor onmogelijk hield. Ze geeft moed om nieuwe situaties (ook in de categorie grootser en grootst) te trotseren.

Ik ben blij dat ik dit ontdekt heb en heb besloten die moed te gebruiken. Om dingen te veranderen, om een andere richting uit te gaan. Met nog een klein beetje angst op de achtergrond, maar met veel moed erbovenop.

Het komt wel goed....

Volumeknop

Gelezen in de krant: geen enkel festival is goed voor je gehoor, tenzij je oorstopjes meeneemt. Liefst op maat gemaakt, om lekken te voorkomen. Anders zijn ze nog niet efficiënt. Ze kosten maar tussen 100 en 150 euro. Peanuts volgens een gehoorspecialist. En ergens heeft de man wel gelijk. Sinds dit jaar zijn er een aantal festivalorganisatoren die een charter ondertekend hebben dat ze niet luider gaan dan 103dB. Mooi!

Persoonlijk lijk ik er geen last van te hebben wanneer de muziek luid staat. Het valt niet echt meer op en in hoogste nood, heb ik altijd wel een paar oorstopjes bij die de hoogste nood lenigen.

Waar ik wel last van heb, is van het gegil van een jongedame van 4,5 jaar. Ondertussen ben ik al bijna 5 jaar op zoek naar de volumeknop en ik denk dat ik een constructiefout aan het kind ontdekt heb. Volgens mij is er geen. Nog volgens mij is de garantie vervallen en is ze niet meer inwisselbaar. Knap vervelend!

Hoofd

Volgens mijn goede, ouderwetse Wolters' Woordenboek is dit: "het bovenste deel van het menselijk lichaam". Daarna volgt een halve pagina wat je allemaal met je hoofd kan doen en welke andere betekenissen het nog kan hebben. Om nog maar te zwijgen van de reeks spreekwoorden en zegswijzen die aan "het hoofd" vasthangen.

Tijdens de les biologie (al heel lang geleden) is mij ooit uitgelegd hoe alles van binnen in mijn hoofd werkt. Helaas was dat niet meteen mijn lievelingsvak en kan ik er mij nog bitter weinig van herinneren. Bij het woord synapssen en andere verbindingen gaat er nog maar heel vaag een belletje rinkelen.

Ik stel mij mijn hoofd voor als een hele grote kast met schuifjes. Zo eentje zoals mijn oma in haar keuken had staan. Oudroze, met verschillende schuifjes voor alle mogelijke kleine spulletjes die ze niet meteen een ander plaatsje kon geven. Af en toe, in een gulle bui, trok ze een schuifje open en toverde ze een lolly en daarmee ook een stralende glimlach op mijn snoet tevoorschijn. Oma is er al een tijdje niet meer, maar de herinnering aan het kastje en de lolly's blijft.

Mijn hoofd is momenteel vol. Vol met vanalles en nog wat. Leuke herinneringen en minder leuke. Met dingen die me aan het lachen maken, maar ook met die mij aan het huilen brengen. Met dingen waar ik moet aan denken, die ik moet regelen, met muziekjes, met kluslijstjes, met vanalles en nog wat. Het lijkt of er geen schuifjes meer over zijn om alles in op te bergen. Dus hou ik grote schoonmaak. Ik trek schuifjes open en kijk naar de inhoud. Misschien als ik een aantal dingen bij mekaar zet, komt er weer plaats vrij. Kan ik weer heerlijk verzamelen. Om nadien ongetwijfeld weer eens tot de conclusie te komen dat er weer te weinig schuifjes zijn....